جایگاه رویکرد تجویزی در جامعه‌شناسی سیاسی

پژوهش حاضر با بررسی جامعه‌شناسی سیاسی با نگاهی پسینی و تاریخی، با نگاهی پیشینی و هنجاری، به مطالعه جایگاه مسائل تجویزی در جامعه‌شناسی سیاسی پرداخته است. نتایج این پژوهش که به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام شد، حاکی از آن است که چنانچه با نگاهی تحلیلی و رویکردی پیشینی به جامعه‌شناسی سیاسی بنگریم، لازم است وجوه تجویزی نیز در کنار وجوه توصیفی در جامعه‌شناسی سیاسی مورد بررسی قرار گیرند و حذف رویکرد هنجاری از جامعه‌شناسی سیاسی موجود، با توجه به مبانی پوزیتیویستی تحقق یافته، نه اینکه از نظر مبنایی، وجوه تجویزی، خارج از موضوعات مرتبط با جامعه‌شناسی سیاسی باشند. چرا که مبنای تمایز این علم، براساس موضوع است نه روش. بنابراین، روش‌های مختلف باعث تغییر ماهیت این رشته نمی‌شود. بازشناسی جایگاه وجوه تجویزی در جامعه‌شناسی سیاسی باعث می‌شود نقل به عنوان مهمترین روش در جامعه‌شناسی سیاسی با رویکردی اسلامی، جایگاه خود را بیابد. همچنین این موضوع نقصی مهم در تقسیم‌بندی گرایشات علوم سیاسی را برطرف کرده و با توجه به برجسته کردن اهمیت موضوع‌شناسی، زمینه را برای پیشرفت فقه سیاسی فراهم می‌سازد.